تعیین میدان تنش و رژیم زمین ساختی ایران مرکزی با روش وارون سازی سازو کارهای کانونی زمین لرزه ها

مجری طرح: دکتر محمدرضا شیخ الاسلامی
همکاران طرح: پریسا مبین و حمیدرضا جوادی
سال: 1400 

در این پژوهش جدیدترین اطلاعات در مورد الگوی تنش امروزین در ایران مرکزی و رژیم زمین ساختی آن ارائه شده است. 103 داده مربوط به ساز و کار کانونی از پایگاه (CGMT) شامل داده های دانشگاه هاروارد (HRVD) و مرکز لرزه نگاری بین المللی (ISC) گردآوری و تحلیل شده اند. وارونگی تمامی کانون ها بدون دسته بندی، میدان تنش مرتبه اول با بیشینه تنش فشاری افقی SHmax  در جهت  N031° مربوط به یک رژیم زمین ساختی  فشاری را به دست می دهد. به منظور بازسازی میدان های تنش مرتبه دوم و سوم، منطقه مورد مطالعه را بر اساس ساختارهای آنها ، سازوکار های کانونی به نسبت مشابه و دگر ریختی های همگن به هشت منطقه تقسیم کرده ایم. برای هر منطقه و برای مجموعه داده های مشابه، تنسورهای کاهش یافته تنش توسط وارونگی تنش قراردادی با استفاده از برنامه Win-Tensor و روش اصلاح شده SLICK بدست آمده اند. هر دو روش نتایج مشابهی وارونگی را برای جهت گیری محورهای تنش افقی و رژیم های زمین ساختی نشان می دهند.
جهت NE-SW به دست آمده از میدان تنش مرتبه اول مربوط به همگرایی عربستان-اوراسیا است که توسط داده-های ژئودزی تأیید می شوند. این میدان تنش، کوتاه شدگی در داخل ایران مرکزی و حرکت جانبی راست لغز در راستای گسل های N-S به همراه حرکت چپ لغز در راستای گسل های E-W را به دنبال دارد. داده های به دست آمده نشان می دهند که فرآیندهای چرخش بلوک ها در میان گسل های راستا لغز و راندگی، چرخش عمودی بلوک های گسل محدود شده توسط مدل قفسه کتابی ، زمین ساخت فراری و تقسیم کرنش تحت اثر میدان های تنش مرتبه دوم و سوم با جهت SHmax متغیر از N023 ° تا N051 درجه و در رژیم های زمین ساختی متفاوت روی داده اند.