زمين شناسی و زمين ساخت دياپيريسم در گستره نصرآباد كاشان
مجری طرح: دکتر محمد رضا قاسمی
سال: 1397
شمال ایران مرکزی، پس از زاگرس، دومین کانون دیاپیریسم مواد تبخیری در کشور است. منشا این دیاپیرها در گستره قم به پایه سازندهای سرخ زیرین و سرخ بالایی نسبت داده میشود. افزون بر گنبد نمکی بزرگ قمکوه، 5 دیاپیر کوچک در گستره بین کاشان و قم رخنمون دارند. زمین شناسی و زمینساخت گستره این دیاپیرها در طرح پژوهشی حاضر مورد بررسی قرار گرفته است و یکی از این دیاپیرها که برای ذخیرهسازی گاز نامزد شده است، با جزییات بیشتری مورد ارزیابی قرار گرفته است. سازندهای سرخ زیرین، قم و سرخ بالایی بیشترین رخنمون را در گستره مورد بررسی دارند و نمک و گچ موجود در دیاپیرهای گستره به پایه سازند سرخ زیرین مربوط می شود. خیزش این نمک و نفوذ آن در روباره ممکن است بسیار جوان باشد. گسلش جوان در گستره فعال است و به خیزش نمک یاری رسانده است. این پژوهش آشکار می سازد دیاپیر نمکی نصرآباد با توجه به جایگاه چینه شناسی و گسترش مکانی خود، در ژرفای حدود 10 کیلومتری ریشه دارد و نرخ خیزش آن به طور متوسط 2 میلی متر در سال برآورد می شود.