پترولوژی سنگ های آتشفشانی پسا-ائوسن در شمال نای بندان، بلوک لوت

مجری طرح: دکتر مرتضی خلعت بری جعفری 

سال: 1397 

محدوده مورد مطالعه در شمال نایبندان، در مسیر جاده کرمان، غرب بلوک لوت برونزد دارد. در ناحیه لوت ولکانیسم ترشیری در مقیاس وسیعی گسترده است. سنگ های آتشفشانی مورد مطالعه در این محدوده را می توان در دو دسته: گدازه های الیگوسن و گدازه های نئوژن تقسیم نمود که در محیط آبدار تا خشکی فوران نموده اند. گدازه های آتشفشانی الیگوسن شامل آندزیت، تراکی آندزیت، تراکی داسیت، داسیت و ریولیت هستند. این گدازه ها دارای بافت پورفیریک بوده و آمفیبول فراوان دارند. شواهد اختلاط و آغشتگی ماگمایی در آن ها دیده می شود. در نمودارهای ژئوشیمیایی روند کالک آلکالن دارند. در الگوهای عناصر نادر خاکی و نمودارهای عنکبوتی دارای غنی شدگی LILE در مقایسه با HREE بوده و تهی شدگی آشکار از HFSE مشابه ولکانیسم مناطق پسابرخوردی هستند. فراورده های آتشفشانی نئوژن در قاعده شامل توف، برش و گدازه های اسیدی هستند. این فراورده ها بتدریج و به سمت بالا به گدازه های آندزیتی، تراکی آندزیتی و داسیتی تبدیل شده اند. در بررسی¬های پتروگرافی این گدازه ها دارای بافت آفیریک-پورفیریک با خمیره شیشه ای، میکرولیتیک و هیالومیکرولیتیک هستند. آن ها شواهد عدم تعادل مانند بافت غربالی در فنوکریست های پلاژیوکلاز و خمیره نامتجانس را حفظ نموده اند. همانند گدازه های الیگوسن، این گدازه ها گرایش ماگمایی کالک آلکالن را نشان می دهند. در الگوهای عناصر نادر و نمودارهای عنکبوتی به هنجار شده نیز غنی شدگی از LILE و LREE در مقایسه با HREE داشته و تهی شدگی آشکار HFSE دارند. این ویژگی های ژئوشیمیایی دلالت بر این دارد که هم گدازه های الیگوسن و هم گدازه های نئوژن دارای منبع پریدوتیتی مشابه بوده اند که قبلا توسط سیالات و مذاب رها شده از صفحه اقیانوسی فرورو غنی شده اند. بنظر می رسد که بعد از برخورد و بدنبال ضخیم شدن لیتوسفر طی ائوسن، لیتوسفر قاره ای طی الیگوسن و نئوژن کم ضخامت شده است. پسامد این فرایند ماگماتیسم کالک الکالن و ولکانیسم حدواسط در مقایسه با ائوسن بوده است. این فرایندها احتمالا پیامد بالا آمدگی آستنوسفر و قطعه شدگی لیتوسفر بوده است که در یک کمربند کوهزایی پسا-برخورد روی داده است.