كمبود و پراكندگي داده ها يكي از مشكلات اساسي بر آورد خطر زمين لرزه نه تنها در كشور ما بلكه در بيشتر نقاط لرزه خيز جهان است. از اوايل سده بيستم با توسعه تجهيزات اندازه گيري جنبش زمين، داده هاي
شکل4-43- تصوير صحرايي قطعه 5 گسله‌ی پامبك- سوان- سانيك (PSSF5) ، گسله سونيك در شمال مرز ايران و ارمنستان، (سوي نگاه جنوب)
زمين‌لرزه‌هاي تاريخي بزرگي در امتداد قطعه‌هاي مختلف سامانه‌ی گسلي PSS روي داده است و بزرگ‌ترين آن‌ها زمين‌لرزه‌ی سال 1139 ميلادي بر روي قطعه‌ی سوم يعني PSSF3 روي داده كه با بزرگاي M~7.5-7.7 سبب زمين‌لغزش‌هاي بزرگ و تلفات پرشمار گشته است (Nikonov and Nikonova, 1986). هرچند بروي قطعه‌ی PSSF5 زمين‌لرزه‌ی بزرگي گزارش نشده است، اما بزرگ‌ترين رويداد لرزه‌اي سامانه‌ی گسلي پامبك- سوان- سانيك در قرن بيستم در سال 1931 با بزرگاي Ms =6.5 بر روي اين قطعه‌ی گسلي (PSSF5) رخ داده است (Karakhanian et al. 2004).
در سرتاسر طول PSSF، نشانه‌هایی از جنبش راستالغز راست‌گرد وجود دارد. جنبش‌های راست‌گرد، معمولاً با مؤلفه‌های شاقولی در پیوند است، که این مؤلفه‌های شاقولی به طور کلی دارای جهت لغزش معکوس هستند (e.g. Trifonov et al. 1994; Karakhanian et al. 2004).
