كمبود و پراكندگي داده ها يكي از مشكلات اساسي بر آورد خطر زمين لرزه نه تنها در كشور ما بلكه در بيشتر نقاط لرزه خيز جهان است. از اوايل سده بيستم با توسعه تجهيزات اندازه گيري جنبش زمين، داده هاي
گسله بزگوش كه در پاره اي از ديگر نوشتار ها ار آن با نام گسله ميانه ياد مي شود از خان يوردي (جنوب خاور ميانه) در جنوب، تا خاور لارود در شمال، در حدود 145 کيلومتر درازا دارد (شکل 4-53). راستاي گسل شمال و شيب آن به سوي خاور است. در راستاي اين گسل سنگهاي دگرگوني (؟ پالئوزوييک)، سنگهاي آتشفشاني ائوسن و نهشتههاي نئوژن در کنارنهشتههاي نئوژن و کواترنري قرار گرفته است. گسل ميانه در دامنه خاوري کوه سبلان قرار گرفته است اما به نظر نميرسد مواد آتشفشاني اين کوه را بريده باشد.
زمين لرزه 13 مه 1844 ميلادي ميانه-گرمرود احتمالا با عملکرد گسل ميانه در پيوند بوده است. اين زمين لرزه بخش به نسبت بزرگي از مناطق سراب و گرمرود را ويران کرد. در ميانه روستاهاي بسياري و نيمي از خود شهر به طور کامل ويران شد. زمين لرزه 22 مارس 1879 ميلادي بزقوش-گرمرود با عملکرد گسل ميانه در پيوند بوده است. در اين زمين لرزه بين سقزچي و مونق در دامنههاي جنوب خاوري کوه بزگوش و در امتداد گرمرود همه روستاها به طور کلي ويران شدند. در منطقه ترک، ديزج و ينگجه، سنگريزشها و زمين لغزشها بر ميزان ويراني افزودند. پس لرزههاي آسيب رسان اين زمين لرزه تا دو هفته ادامه داشتند و دنباله اين رشته هشت ماه بعد پايان يافت. به گونه قطعي دانسته نيست که آيا يک برونزد و قطعه بسيار کوتاهي از يک گسل کواترنري که در شمال ساري قميش يافت شد در پيوند با اين زمين لرزه بوده است و يا مربوط به رويداد كهنتري است، (قاسمی و قرشی2004).
