كمبود و پراكندگي داده ها يكي از مشكلات اساسي بر آورد خطر زمين لرزه نه تنها در كشور ما بلكه در بيشتر نقاط لرزه خيز جهان است. از اوايل سده بيستم با توسعه تجهيزات اندازه گيري جنبش زمين، داده هاي
گسلهی جنوب بزگوش، گسله‌ای است به درازای 70 کیلومتر که در یال جنوبی کوه‌های بزگوش به نقشه درآمده است، (شکل 4-53). Berberian and Yeats (1999)، اين گسله را در پیوند ساختاری با پایانه‌ی جنوب خاوري گسلهی شمال تبریز می‌دانند و آن را به عنوان یک گسلهی زمين لرزه‌ای معرفی می‌نمایند که زمین لرزه‌ی بيست و دوم مارس سال 1879 ميلادي با بزرگاي حدود Ms = 6.7 را سبب شده است. این گسله سازوکار معکوس داشته، شیب عمومی آن، رو به شمال و راستای آن به‌طور خمیده، کم و بیش خاور- شمال خاوري است. به باور Berberian and Yeats (1999)، شواهد زمين لرزه‌های تاریخی، نشان‌دهنده‌ی آن است که هر دو گسلهی شمال و جنوب بزگوش در پیشینه‌ی لرزه‌خیزی خود، رویدادی بزرگ‌تر از Ms = 6.5 نداشته‌اند (اطلس لرزه زمینساخت چهارگوش تبریز، زیر چاپ) .
