كمبود و پراكندگي داده ها يكي از مشكلات اساسي بر آورد خطر زمين لرزه نه تنها در كشور ما بلكه در بيشتر نقاط لرزه خيز جهان است. از اوايل سده بيستم با توسعه تجهيزات اندازه گيري جنبش زمين، داده هاي
گسله نخجوان، یکی از قطعه های چهارگانه سامانه گسلی نخجوان ـ سردراپات است که از جنوب ارمنستان به نخجوان و از آنجا به درون ایران ادامه دارد،( شکلهای 4-44 و 4-45). و تا چند کیلومتری شمال شهر مرند، قابل پیگیری است (Karakhanian et al. 2004). راستای گسله نخجوان در بیش تر درازای آن، شمال‌باختر ـ جنوب‌خاوري است، که با گذر از ناحیه نخجوانآذربایجان، به شمالی ـ جنوبی نزدیک می‌گردد. سازوکار آن از گونه مورب لغز فشاری است، اما برآوردی از نرخ لغزش آن صورت نگرفته است. درازای گسل نخجوان، پیرامون 145 کیلومتر گزارش شده است.
شکل4-45- گسله‌های جنبای فلات ترکیه- ایران. گسله‌های اصلی عبارتند از: گسله گیلاتو-سیه چشمه– خوی (GSCK)، گسله شمال خاور آناتولی (NEAFZ)، گسله سرو (SNF)، گسله سلماس (S) و گسله های پامبک-سوان-سونیک و گسله نخجوان (Copley and Jackson, 2006)
