گسله هاي جنبا در گستره بينالود و كپه داغ خاوري
سامانه گسله ی شيروان (Shirvan fault system)
در باختر گسله ی باغان _ گرماب يك سري گسله هاي راستالغز راستبر با جابجائي هاي كوچك تر وجود دارد كه برروي تصاوير ماهواره اي و داده هاي رقومي توپوگرافي قابل مشاهده هستند. در شمال شيروان يكي از گسله هاي راستالغز كه كوه ها را بريده و به رودخانه اترك مي رسد ، در جنوبي ترين بخش خود به دو گسله ی راندگي با روند خاوري-باختري مي رسد ، كه گسله راندگي جنوبي تر به شيروان مي رسد. ژئومورفولوژي آن بسيار شبيه موارد گسله هاي قوچان و باغان _ گرماب است و نشان مي دهد كه بخش خاوري آن ، لغزشي به همراه بالاآمدگي داشته است. گسله ی شمال باختري-جنوب خاوري راستالغز به يك پرتگاه خاوري-باختريمي رسد كه لبه يك تاقديس است ، به علاوه پادگانه ها در پهلوي جنوبي به سمت جنوب منحرف شده اند ، به نظر می رسد در زير اين آبرفت ها يك گسله ی راندگي كور وجود دارد كه به شهر شيروان مي رسد. پرتگاه كوچك تري با روند خاورتا جنوب خاوري در 3 كيلومتري شمال شيروان وجود دارد كه نشان دهنده يك گسله ی راندگي مدفون شده ديگر ،با جاي گيري بزرگ تر است. در يك معدن روباز شن و ماسه در شمالي ترين بخش پرتگاه (408 , 37N و 034 , 58E ) اثر يك راندگي وجود دارد. بلنداي اين پرتگاه 30~ كيلومتر متغير بوده به طوري كه تاقديس جنوبي كوچك تر است و بلنداي آن تا 10~ متر تغيير مي كند. اين دو تاقديس از پادگانه هاي كواترنري ساخته شده اند و به سمت باختر به يك گسله ی راستالغز مي رسند.
گسله ي راستالغزي كه در شيروان خاتمه مي يابد حدود 35~ كيلومترطول و 2~ كيلومتر جابجايي دارد كه از تصاوير ماهواره اي محاسبه شده است . سطوح ژئومورفولوژيكي تازه راندگي ها ،
نشان مي دهند كه گسله ی راستالغز ، فعال است و عامل اصلي زمين لرزه هاي بزرگي است كه در شيروان رخ مي دهد.
گسله ی شيروان با گسله هاي قوچان و باغان _ گرماب موازي است.