كمبود و پراكندگي داده ها يكي از مشكلات اساسي بر آورد خطر زمين لرزه نه تنها در كشور ما بلكه در بيشتر نقاط لرزه خيز جهان است. از اوايل سده بيستم با توسعه تجهيزات اندازه گيري جنبش زمين، داده هاي
گسله ی مراوه تپه به شكل كماني با راستاي خاوري _ باختري در شمال مراوه تپه ،در بخش باختري كپه داغ واقع شده است و از باش تپه در خاور تا آق بند در باختر ادامه مي يابد. اين گسله باتوجه به راستايش به دو بخش تقسيم مي شود. بخش خاوري داراي راستاي ْN110 و بخش باختري داراي راستاي ْN240 است. بخش باختري از دو گسله موازي تشكيل شده كه در فاصله تقريبي 5 كيلومتري از يكديگر قرار گرفته اند. قسمت انتهايي بخش باختري در شمال گنبدكاووس به نام گسله ی آق بند معرفي شده است (افشار حرب،1373). راستاي كلي گسله از راستاي چين خوردگي عمومي منطقه پيروي مي نمايد و سازوكار آن ،راندگي با شيب به سوي شمال است.
افشار حرب (1373) از اين گسله با عنوان يك ساختار پي سنگي كه در تشكيل حوضه ي رسوبي نقش داشته است ياد مي كند و آن را در تغيير رخساره هاي رسوبي پس از آلبين (كرتاسه پيشين) در منطقه موثر مي داند كه سرانجام در آخرين مرحله هاي زمين ساختي به صورت معكوس يا راندگي عمل كرده است. گسله ی مراوه تپه در درازاي خود سازندهاي سرچشمه ، سنگانه و آيتامير را قطع و جابجا نموده است. كانون زمينلرزه 1987 مراوه تپه (Ms = 5.0) برروي اين گسله قرار مي گيرد.
